زبان هر ملتی هویت وتشخص همان ملت است .
شاعر هر ملت زبان همان ملت است .
هر تک بیت از شاعری مسئوول و متعهد زبان گویای آمال و آرزوهای و اراده خلل ناپذیر همان خلق است .
شعر باید در خدمت رشد و تعالی خلقها باشد ،خلقهایی که شاعر بین آنها نفس می کشد ،عشق می ورزد و میمیرد .
شرف و عزت هر ملت تنها و تنها در ترازوی شعر و ادبیات آن ملت قابل توزین و عرضه است .
اگر چه نمی توان سیمای دو نفر را در یک آئینه نشان داد ولی به راحتی می توان سیمای تابناک فرهنگ یک ملتی را در یک رباعی جای داد